De integrale tekst zoals Jolande Sap die uitsprak op zaterdag 14 januari bij Een Ander NL, de gezamenlijke nieuwjaarsbijeenkomst in Nijmegen van GroenLinks, SP en PvdA.
Beste mensen,
Het is goed om vandaag hier in Nijmegen bij elkaar te zijn om het nieuwe jaar in te luiden.
Met zoveel mensen die een ander Nederland wensen.
Een sociaal Nederland met hart voor de natuur en ruimte voor de volgende generatie.
Waar ook ter wereld.
2011 kan wat mij betreft de geschiedenis in als het jaar van de politiek met een hele kleine p.
Het jaar waarin Nederland groot genoeg was om er met 130 km per uur doorheen te jakkeren.
Maar te klein om kinderen als Mauro zekerheid over hun toekomst te bieden.
Dat is niet mijn politiek, dat is laf.
Mocht u de petitie voor een kinderpardon nog niet getekend hebben: dat kunt u nog steeds doen op www.kinderpardon.nu. We hebben nog maar een kleine 3000 handtekeningen nodig en dan zitten we boven de 100.000!
Het jaar waarin chronisch zieken en gehandicapten, psychiatrische patiënten en gezinnen in de bijstand te horen kregen dat ze hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen.
Maar tegelijkertijd de middelen worden ontnomen om zelf iets van hun werk en leven te maken.
Dat is niet mijn politiek, dat is onverschillig.
Het jaar waarin de cultuur en natuur hun eigen broek omhoog moesten gaan houden.
Maar als ze daar succesvol in slagen een inhalige en afstraffende overheid tegenover zich treffen.
Dat is niet mijn politiek, dat is kortzichtig.
Die laffe, onverschillige, kortzichtige politiek is lichtjaren verwijderd van de progressieve toekomstpolitiek die Nederland zo hard nodig heeft.
Het beleid van dit kabinet doet mij denken aan de rommelhypotheken in de Verenigde Staten.
Rutte en consorten smeren ons allerlei beleid aan dat helemaal niet goed voor ons is en een onverantwoord groot voorschot neemt op de verdiencapaciteit van toekomstige generaties.
Het is hoog tijd dat de politiek lessen trekt uit de financiële crisis.
Je kunt niet jarenlang rommel verkopen en dan denken dat alles vanzelf wel goed komt.
Geen enkele economie kan een crisis te boven komen als noodzakelijke hervormingen taboe worden verklaard.
Geen enkele samenleving kan bloeien als kwetsbare mensen aan hun lot worden overgelaten.
Ik hoop oprecht dat 2012 een jaar van doorbraak wordt.
Ik wens ons allemaal maar vooral het CDA en de VVD een moedig 2012. De moed om desnoods tegen opiniepeilingen in de eigen visie te tonen. De moed om te luisteren naar verstandige adviseurs.
Om doodlopende paden rechts te laten liggen en nieuwe wegen te bewandelen.
Ik roep het CDA op om pal te blijven staan voor ontwikkelingssamenwerking.
Draai de draconische bezuinigingen op onze natuur terug nu het nog niet te laat is.
Pak nu echt eens die hypotheekrenteaftrek en de kilometerbeprijzing aan.
Kom op Maxime. Het is je laatste periode, je kunt het.
Ik roep de VVD op om liberale principes niet langer uit te ruilen tegen het pluche van de gedoogsteun.
Stop met dat populistische gemopper op de Grieken en doe wat nodig is om de euro en Europa te redden.
Breek de eigen regie in zorg, onderwijs en arbeidsmarkt niet af.
Durf te hervormen.
Kom op Mark, je kunt het.
Ondertussen weten we allemaal wie er in Den Haag achter de schermen nog steeds aan de touwtjes trekt.
De strategie van mopperen en schelden die de PVV geen windeieren heeft gelegd, lijkt gelukkig over zijn hoogtepunt heen.
Eerst waren het de moslims, toen kwamen de Grieken erbij, de Italianen, de Duitsers, de Koningin.
En nu lijken Nederlanders het toch een beetje beu.
Voor het eerst is de PVV onder zijn oude aanhang steun aan het verliezen.
Dat vind ik een enorme opsteker voor 2012.
Ik zou zeggen: Geert, ga zo door!
2012 wordt een spannend jaar.
Het is de vraag hoe lang de gedoogconstructie stand houdt nu het economisch weer steeds zwaarder wordt.
De belangen zijn groot.
De VVD wil de eerste liberale premier in honderd jaar niet kwijt.
Het CDA is niet klaar voor verkiezingen.
De PVV weet dat ze nooit meer zo dicht bij de macht komen als nu.
Maar toch. Als de crisis stevig doorzet kon het wel eens barsten.
En dan is er wat GroenLinks betreft maar 1 optie: nieuwe verkiezingen!
Het is belangrijk dat oppositiepartijen elkaar weten te vinden.
Omdat we samen een stevig alternatief bieden voor de kabinetsplannen.
Wij hebben nu met z’n drieën een mooi plan gemaakt om de crisis te lijf te gaan.
Dat is een goede start.
Maar dat is wat mij betreft niet genoeg.
Want ik kan tellen, en we zullen meer zetels moeten mobiliseren om in de buurt van Kamermeerderheden te komen.
Denemarken vind ik een lichtend voorbeeld.
Een progressieve coalitie heeft daar vorig jaar het roer overgenomen van een rechtse gedoogcoalitie.
Dat kan ook in Nederland!
Als we de moed hebben om kleur te bekennen.
Als we de moed hebben om de VVD niet langer als centrum van de macht te zien.
Ik mis hier de collega’s van D66 en ja, laat ik genereus zijn, de CU.
Ik wens hen de moed toe om zich aan te sluiten.
Laten we een einde maken aan het tijdperk van gemopper en kortzichtigheid.
Laten we een coalitie smeden van mensen die zich realiseren dat je alles wat kwetsbaar en van waarde is moet koesteren.
Laten we werken aan een groene, sociale en hoopvolle toekomst van Nederland.
Dankjulliewel!