De T-shirts en buttons verschijnen overal. En daarmee is het dit keer de meest succesvolle actie op de klimaattop. Het gaat om de strijd voor een tweede Kyoto-protocol (KP). Die strijd is belangrijk, maar ook een beetje symbolisch. Immers, binnen de Kyoto-afspraken zijn het vooral de Europese landen die doelen hebben gesteld en Canada (dat de doelen niet gaat halen) stapt er voortijdig uit om sancties te voorkomen. Doch, zonder Kyoto-2 is de kans op een bindend klimaatakkoord erg klein aangezien ontwikkelingslanden dit als voorwaarde stellen.
De wereld draait door, ook zonder Europa
Europa blijft echter dwarsliggen: De zevenentwintig lidstaten zijn weer te veel onderling aan het dealen om de Kyoto-kaart te spelen en te zeggen: “Oké, hier is Kyoto-2 en laten we het dan nu maar eens gaan hebben over echte stappen.” Dat is wat frustrerend, maar we kennen het onderhand wel een beetje van de Europese Unie. De lidstaten die eerst met elkaar maar blijven doorpraten terwijl de rest van de wereld vrolijk doordraait.
Iedereen terug aan tafel
In Kopenhagen zaten de Europeanen nog onderling te kissebissen terwijl Obama met China een 'deal' sloot. Met de eurocrisis zien we hetzelfde. De Europese leiders blijven maar onderling ruziën en de financiële markten slopen ondertussen onze economie. Europa moet daarom met één mond spreken. Alleen dan kan je een krachtig signaal afgeven, want nu moet bij elke ontwikkeling iedereen weer terug aan tafel.
Vandaag en morgen zijn cruciaal, want de ministers zijn in Durban aangekomen. Het Pools EU-voorzitterschap en de Europese Commissie hebben gisteren besteed aan onderling overleg met de EU-ministers. Die moesten immers worden bijgepraat en moeten nu tot een standpunt komen. Gaan ze onvoorwaardelijk door met Kyoto? Hoe hard spelen ze het spel?
Nederland ♥ Kyoto?
Een ding weten we al wel: Nederland houdt kennelijk van Kyoto, want staatssecretaris Joop Atsma is in ieder geval gespot met het befaamde shirt.
Ondertussen tweet hij wel dat verlenging van Kyoto alleen met wereldwijde toestemming mag. Daar zit wat mij betreft nou precies het probleem van de blijheid over Kyoto: wereldwijd een tweede Kyoto klinkt wel heel erg prachtig, maar het probleem van Kyoto is juist dat 'ontwikkelingslanden' als China en India geen doelen hebben afgesproken. Die vinden dus een mondiaal Kyoto-akkoord geen probleem.
Degene die dwarsligt is Europa zelf, dus hop-hop-hop Joop Atsma: trek je shirt aan naar de vergadering met je collega-ministers en gooi de Kyotokaart op tafel!