De ministers van Financiën van de eurozone hebben vandaag de kans gemist om een overtuigende stap te zetten in het oplossen van de eurocrisis. De voorgenomen verhoging van de Europese noodfondsen is te klein om de twijfels over Spanje en Italië weg te nemen. Zolang het Europese blusvermogen tekortschiet, bestaat het risico dat de eurobrand weer oplaait.
“Het is inmiddels helaas een vertrouwd beeld”, constateert Jolande Sap, fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer. “Na veel gesoebat zetten de eurolanden een stapje in de goede richting, maar die is te klein om de markten ervan te overtuigen dat geen enkel euroland failliet gaat.”
“Zo blijven we hangen in een doormodderscenario. Dat maakt het herstel van de Europese economie moeilijker, met als gevolg nog meer banenverlies en pijnlijke bezuinigingen.”
Internationale instellingen adviseren anders
Internationale instellingen, zoals het Internationaal Monetair Fonds en de OESO, adviseerden de eurolanden met klem om de noodfondsen te verhogen tot tenminste 1000 miljard euro. “Maar met het vandaag bereikte akkoord slaan de ministers van Financiën die goede raad in de wind”, stelt GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout.
Van de 800 miljard die de minister nu bijeen willen leggen is 300 miljard al aangesproken voor Griekenland, Ierland en Portugal. Het resterende blusvermogen is onvoldoende om te garanderen dat grotere landen als Spanje en Italië hun schulden kunnen afbetalen. Daardoor betalen die landen onnodig hoge rentes op hun staatsschuld en wordt bezuinigen een gebed zonder end.
Krachtiger blusmechanisme
"De ministers hadden een veel krachtiger blusmechanisme in stelling moeten brengen", vervolgt Eickhout. "Zij hadden het permanente noodfonds ESM de mogelijkheid moeten geven om liquiditeit te betrekken van de Europese Centrale Bank (ECB), zoals de Europese Groenen bepleiten. Het ESM-verdrag biedt daartoe de ruimte. Op dit moment komt de liquiditeitssteun van de ECB via de banken bij overheden terecht. Dat is een veel riskantere route. De wederzijdse afhankelijk van zwakke eurolanden en zwakke banken wordt erdoor versterkt. Dat kan beiden fataal worden."
"De regeringen van de eurozone blijven pennywise and poundfoolish", concludeert Sap. "Hoe groter de noodfonds, hoe groter het vertrouwen in de eurolanden en hoe kleiner de kans dat het daadwerkelijk geld gaat kosten. Door onvoldoende bluskracht te mobiliseren, bewijzen minister De Jager en zijn collega's de belastingbetalers een slechte dienst."